Tú alfagra land mítt

Tú alfagra land mitt (”Sinä kallis maani”) on Färsaarten kansallislaulu. Färsaaret ovat autonominen osa Tanskaa. Laulun on sanoittanut Símun av Skarði (1872–1942) ja säveltänyt Peter Alberg (1885–1940) vuonna 1908. Laulu on ollut käytössä vuodesta 1948.

Tú alfagra land mítt
Alkuperäisen käsikirjoituksen 1. sivu vuodelta 1906
Valtio	Färsaaret
Säveltäjä	Peter Alberg
Sanoittaja	Símun av Skarði
Sävelletty	1908
Suomenkielinen nimi	Sinä kallis maani
Kansallislaulu ilman sanoja
Infobox OK

Fäärinkieliset sanat

Mítt Alfagra land

Tú alfagra land mítt, mín dýrasta ogn!

á vetri so randhvítt, á sumri við logn,

tú tekur meg at tær so tætt í tín favn.

Tit oyggjar so mætar, Gud signi tað navn,

sum menn tykkum góvu, tá teir tykkum sóu.

Ja, Gud signi Føroyar, mítt land!

Hin roðin, sum skínur á sumri í líð,

hin ódnin, sum týnir mangt lív vetrartíð,

og myrkrið, sum fjalir mær bjartasta mál,

og ljósið, sum spælir mær sigur í sál:

alt streingir, ið tóna, sum vága og vóna,

at eg verji Føroyar, mítt land.

Eg nígi tí niður í bøn til tín, Gud:

Hin heilagi friður mær falli í lut!

Lat sál mína tváa sær í tíni dýrd!

So torir hon vága - av Gudi væl skírd -

at bera tað merkið, sum eyðkennir verkið,

ið varðveitir Føroyar, mítt land!

Käännös

Faeroe National Anthem

My land, oh most beauteous, possession most dear,

Thou drawest me to thee, embracing me near;

becalmed in the summer, in winter snow covered,

magnificent islands, by God named beloved.

The name which men gave thee when they thee discovered,

Oh, God bless thee, Faroes my land.

Bright gleam, which in summer makes hill-tops so fair;

rough gale, which in winter drives men to despair;

oh life taking storm, oh conquest of soul,

all making sweet music uniting the whole.

Each hoping and trusting, inspiring us all,

To guard thee, O Faroes my land.

And therefore, I kneel down, to Thee God, in prayer,

may peaceful my lot be, and do thou me spare,

my soul cleansed; in glory; I ask Thee to bless,

when I raise my banner and venture the stress.

The sign of my task, be it lifted on high,

To guard thee, O Faroes my land.